http://sourotiri.blogspot.com/2008/04/blog-post_16.html
Πού γυρίζω η ερήμη;;;; Χεχεχεχχεχεεεεεε.....
Α, ρε Ελλαδάρα απίστευτη.....
22/4/08
21/4/08
Παραφορτωμένα....
Ρε παιδιά, γιατί είναι τόσο παραφορτωμένα τα μπλογκ;; φωτογραφίες, βιντεάκια, μουσικούλες, λινκς, backgrounds..... μέχρι να φορτώσει η σελίδα, φτιάχνω καφέ.... άσε που για να διαβάσεις το κείμενο, πρεπέι να κάνεις ζιγκ-ζαγκ και σε πιάνει πονοκέφαλος!
Θα μου πείτε, ακόμα δε βγήκα απ'το αυγό μου και κάνω και παρατηρήσεις.... ντροπή και αίσχος... φτου μου... σα δε ντρέπομαι η αχάριστη... και ποιός μου'πε να τα ανοίξω στο κάτω κάτω.... δε μου'βαλε κανενας το μαχαίρι στο λαιμό.
Σωστό.
Αλλά, έλα που είμαι περίεργη και όλα θέλω να τ'ανοιγω!! Γιατί μπορεί εγώ να έχω μίνιμαλ αισθητική, αλλά κι ό άλλος ο παραφορτωμένος, ο κιτς, έχει κι αυτός ψυχή! Μπορεί να έχει κάτι να πει! Και δε θέλω να μου διαφύγει! (και όντως έτσι είναι.... δεν εχει αμεση σχέση η αισθητική των μπλογκ με την ποιοτητα των κειμένων...)
Τέλος παντων, είπα να θέσω το ερώτημα στους παραφορτωμένους... μπας και μου πουν πως το είδαν έτσι....
Ευτυχως πάντως που δεν το διαβαζει κανεις αυτο το μπλογκ (με μερικές φωτεινες εξαιρέσεις! :) ), γιατί αλλιώς δεν τα γλυτώνω τα μπινελίκια.... χεχε
Φιλιά σε όλους. Και στους παραφορτωμένους. ;)
Θα μου πείτε, ακόμα δε βγήκα απ'το αυγό μου και κάνω και παρατηρήσεις.... ντροπή και αίσχος... φτου μου... σα δε ντρέπομαι η αχάριστη... και ποιός μου'πε να τα ανοίξω στο κάτω κάτω.... δε μου'βαλε κανενας το μαχαίρι στο λαιμό.
Σωστό.
Αλλά, έλα που είμαι περίεργη και όλα θέλω να τ'ανοιγω!! Γιατί μπορεί εγώ να έχω μίνιμαλ αισθητική, αλλά κι ό άλλος ο παραφορτωμένος, ο κιτς, έχει κι αυτός ψυχή! Μπορεί να έχει κάτι να πει! Και δε θέλω να μου διαφύγει! (και όντως έτσι είναι.... δεν εχει αμεση σχέση η αισθητική των μπλογκ με την ποιοτητα των κειμένων...)
Τέλος παντων, είπα να θέσω το ερώτημα στους παραφορτωμένους... μπας και μου πουν πως το είδαν έτσι....
Ευτυχως πάντως που δεν το διαβαζει κανεις αυτο το μπλογκ (με μερικές φωτεινες εξαιρέσεις! :) ), γιατί αλλιώς δεν τα γλυτώνω τα μπινελίκια.... χεχε
Φιλιά σε όλους. Και στους παραφορτωμένους. ;)
Καμια πρωτοτυπία....
Πωπωωωωω.... μόλις ανακάλυψα ότι... υπάρχει κι άλλο μπλογκ "παραθυράκι"!!! μόνο που το γράφει με i αντί για u η κοπέλα... Ουφφφφ.... μήπως πρεπει να αλλάξω όνομα; μήπως το "μπαλονάκι" είναι κι αυτό πιασμένο;; (είναι και πιο ταιριαστό...)
θα τσεκάρω και θα σας πω... (ξέρω, σε αναμμενα κάρβουνα καθεστε.....)
Update: Λοιπόν, το μπαλονάκι είναι διαθέσιμο!! Λέω να αλλάξω... ή μήπως παραπέμπει σε εγχείρηση καρδιάς; εγώ το είπα γιατί μου πάει γαντι, λογω περιττών κιλών και γιατι δίνει ενα .... ανοιγμα αισιοδοξίας (προς τον ουρανό ενα πραγμα....).... Ναι, ξέρω... πολύ το φιλοσόφησα το nickname....
θα τσεκάρω και θα σας πω... (ξέρω, σε αναμμενα κάρβουνα καθεστε.....)
Update: Λοιπόν, το μπαλονάκι είναι διαθέσιμο!! Λέω να αλλάξω... ή μήπως παραπέμπει σε εγχείρηση καρδιάς; εγώ το είπα γιατί μου πάει γαντι, λογω περιττών κιλών και γιατι δίνει ενα .... ανοιγμα αισιοδοξίας (προς τον ουρανό ενα πραγμα....).... Ναι, ξέρω... πολύ το φιλοσόφησα το nickname....
20/4/08
Η Μπλογκόσφαιρα....
Διαπιστώνω ότι στην ελληνική μπλογκόσφαιρα υπάρχουν "εικονικές παρέες"! ("Ελα ρε! Που το κατάλαβες! Και γαμώ τις διαπιστώσεις...)
Παρά τα πολλά χρόνια μου στον κυβερνοχώρο, είναι η πρώτη φορά που εκδράμω στη χωρα των δημόσιων μπλογκ... το προηγούμενο που είχα ήταν κάτι σαν ημερολόγιο ένα πραμα.... βασικά έβγαζα τ' απωθημένα μου για την πρωην-σχέση μου εκεί μέσα... έγραφα όλα όσα δεν μπορούσα να του πω κατευθείαν, για να μη γίνω πιο πιεστική από όσο ήδη ήμουν.... άλλα θεώρησα καλό να το κρατήσω κρυφό εκείνο το μπλογκ... ίσως από φόβο (και κόμπλεξ) να μη δει κανεις το χάλι στο οποίο είχα φτάσει... το'γραφα για μένα και μόνο για μένα εκείνο το μπλογκ...
Τώρα που τέλειωσαν αυτά (αν και μέσα μου δυστυχως δεν έχουν τελειώσει τελείως ακόμα, αλλά κανω μεγάλες προσπάθειες να τα τελειωσω!!), και διαβάζοντας λιγο τι γίνεται στην ελληνικη μπλογκόσφαιρα, είδα είπα να ξεκινήσω κάτι καινουριο και λίγο πιο νορμάλ.... όχι οτι περιμένω τα πλήθη να το διαβάζουν... πάλι για μένα το γραφω... απλώς δε θεωρώ ότι χρειαζεται να είναι κρυφό.
Διαπίστωσα λοιπόν, ότι υπάρχουν παρέες... και λογικό είναι φυσικά.... δε μπορεί να θέλουν όλοι να διαβάζουν τα ίδια.. τη σήμερον ημέρα, ο καθένας γράφει και από μια μαλακία και την ανεβάζει... (συμπεριλαμβανομένης και εμού φυσικά!). Αλλοι γραφουν καλά, αλλοι χειρότερα, άλλοι σοβαρά, αλλοι αστεία, άλλοι τα προσωπικά τους, αλλοι τα προσωπικά των άλλων... άλλοι κάνουν "κοινωνική κριτική"...
Λογικό είναι άνθρωποι με παρόμοια ενδιαφέροντα, ή σε παρόμοιες φάσεις να... ελκονται! Αρχισα να σκέφτομαι εγώ που κολλάω σ'ολα αυτά.... γιατί έχω πολλά, ασχετα ενδιαφέροντα, και περνάω διαφορες, άσχετες φάσεις, όλες μαζι! (πχ. χωρισα με τον ερωτα της ζωής μου, μετακομίζω σε αλλη χώρα, είμαι 32 και θέλω παιδί κτλ κτλ). Ο χρόνος θα δείξει φυσικά που κολλαει αυτό το μπλογκ, αν κολλάει.... άλλα παντως παρόλο που δεν ανήκω σε καμιά μπλογκοπαρέα προς το παρόν, αισθάνομαι λίγο σαν τη μύγα στον τοιχο που ακούει και βλέπει τι γίνεται στις παρέες των άλλων! Πολύ πλάκα έχει! Κι συχνά διαβάζω πραγματάκια που με αγγίζουν ή/και που με κάνουν να σκέφτομαι και να γελάω. Πολύ μ'αρέσει αυτο...
Παρά τα πολλά χρόνια μου στον κυβερνοχώρο, είναι η πρώτη φορά που εκδράμω στη χωρα των δημόσιων μπλογκ... το προηγούμενο που είχα ήταν κάτι σαν ημερολόγιο ένα πραμα.... βασικά έβγαζα τ' απωθημένα μου για την πρωην-σχέση μου εκεί μέσα... έγραφα όλα όσα δεν μπορούσα να του πω κατευθείαν, για να μη γίνω πιο πιεστική από όσο ήδη ήμουν.... άλλα θεώρησα καλό να το κρατήσω κρυφό εκείνο το μπλογκ... ίσως από φόβο (και κόμπλεξ) να μη δει κανεις το χάλι στο οποίο είχα φτάσει... το'γραφα για μένα και μόνο για μένα εκείνο το μπλογκ...
Τώρα που τέλειωσαν αυτά (αν και μέσα μου δυστυχως δεν έχουν τελειώσει τελείως ακόμα, αλλά κανω μεγάλες προσπάθειες να τα τελειωσω!!), και διαβάζοντας λιγο τι γίνεται στην ελληνικη μπλογκόσφαιρα, είδα είπα να ξεκινήσω κάτι καινουριο και λίγο πιο νορμάλ.... όχι οτι περιμένω τα πλήθη να το διαβάζουν... πάλι για μένα το γραφω... απλώς δε θεωρώ ότι χρειαζεται να είναι κρυφό.
Διαπίστωσα λοιπόν, ότι υπάρχουν παρέες... και λογικό είναι φυσικά.... δε μπορεί να θέλουν όλοι να διαβάζουν τα ίδια.. τη σήμερον ημέρα, ο καθένας γράφει και από μια μαλακία και την ανεβάζει... (συμπεριλαμβανομένης και εμού φυσικά!). Αλλοι γραφουν καλά, αλλοι χειρότερα, άλλοι σοβαρά, αλλοι αστεία, άλλοι τα προσωπικά τους, αλλοι τα προσωπικά των άλλων... άλλοι κάνουν "κοινωνική κριτική"...
Λογικό είναι άνθρωποι με παρόμοια ενδιαφέροντα, ή σε παρόμοιες φάσεις να... ελκονται! Αρχισα να σκέφτομαι εγώ που κολλάω σ'ολα αυτά.... γιατί έχω πολλά, ασχετα ενδιαφέροντα, και περνάω διαφορες, άσχετες φάσεις, όλες μαζι! (πχ. χωρισα με τον ερωτα της ζωής μου, μετακομίζω σε αλλη χώρα, είμαι 32 και θέλω παιδί κτλ κτλ). Ο χρόνος θα δείξει φυσικά που κολλαει αυτό το μπλογκ, αν κολλάει.... άλλα παντως παρόλο που δεν ανήκω σε καμιά μπλογκοπαρέα προς το παρόν, αισθάνομαι λίγο σαν τη μύγα στον τοιχο που ακούει και βλέπει τι γίνεται στις παρέες των άλλων! Πολύ πλάκα έχει! Κι συχνά διαβάζω πραγματάκια που με αγγίζουν ή/και που με κάνουν να σκέφτομαι και να γελάω. Πολύ μ'αρέσει αυτο...
Η κόκκινη εσπρεσιέρα.
Το τελευταίο πράμα που θα βγει απ'το σπίτι μου, και το πρώτο που θα μπει στο καινουριο, είναι μια απίθανη κόκκινη εσπρεσίερα!
Σταδιακά, εξαφάνισα τις τελευταιες βδομάδες κατσαρόλες, τηγάνια και λοιπά μαγειρικά συμπαραμαρτούντα, και τις τελευταίες μέρες τρέφομαι με σαντουιτς, γιαούρτια και φρούτα! Τώρα που τελειωσαν τα γιαούρτια και τα φρούτα, πακέταρα και τα κουτάλια, οπότε το μονο που υπάρχει ακόμα στο ψυγείο μου είναι γάλα, για τον καπουτσίνοο!! Με φαντάζομαι τελευταία στιγμή με το τελευταίο φλυτζάνι στο χέρι, να τρέχω πίσω από την καφετιέρα που θα μπαινει στο φορτηγό!
Πάντως είναι κοινά αποδεκτό ότι η καφετιέρα αυτή σε συνδιασμό με τα podακια Illy κάνουν τον καλύτερο καπουτσίνο στην μικρή μας πόλη (καλά, αυτο δεν είναι δύσκολο σε μια περιθωριακή πολή της κεντρικής ευρώπης που είμαι τώρα, αλλά λέμε...). Ασε που, μετα από πολλακις καθημερινή χρήση, έχω τελειοποιήσει την τέχνη του αφρου.... ούτε Ιταλός μπάρμαν να ήμουν.... μιλάμε βελουδο.... βάζεις τη ζάχαρη επάνω και κάθεται τρία τέταρτα! (καλα για την ασπαρτάμη δεν το συζητάω..... γράφει δοκίμια εκει πάνω!)
Το μόνο που με απασχολεί είναι πού θα φυλάω το γάλα στην Αθήνα μέχρι να έρθει το ψυγείο!! Γιατί καλά, εδω κάνει κρύο και το βγάζω στο μπαλκόνι, αλλά εκει;;
(ναι, ξέρω... για δες προβλήματα που έχει ο κόσμος... )
Σταδιακά, εξαφάνισα τις τελευταιες βδομάδες κατσαρόλες, τηγάνια και λοιπά μαγειρικά συμπαραμαρτούντα, και τις τελευταίες μέρες τρέφομαι με σαντουιτς, γιαούρτια και φρούτα! Τώρα που τελειωσαν τα γιαούρτια και τα φρούτα, πακέταρα και τα κουτάλια, οπότε το μονο που υπάρχει ακόμα στο ψυγείο μου είναι γάλα, για τον καπουτσίνοο!! Με φαντάζομαι τελευταία στιγμή με το τελευταίο φλυτζάνι στο χέρι, να τρέχω πίσω από την καφετιέρα που θα μπαινει στο φορτηγό!
Πάντως είναι κοινά αποδεκτό ότι η καφετιέρα αυτή σε συνδιασμό με τα podακια Illy κάνουν τον καλύτερο καπουτσίνο στην μικρή μας πόλη (καλά, αυτο δεν είναι δύσκολο σε μια περιθωριακή πολή της κεντρικής ευρώπης που είμαι τώρα, αλλά λέμε...). Ασε που, μετα από πολλακις καθημερινή χρήση, έχω τελειοποιήσει την τέχνη του αφρου.... ούτε Ιταλός μπάρμαν να ήμουν.... μιλάμε βελουδο.... βάζεις τη ζάχαρη επάνω και κάθεται τρία τέταρτα! (καλα για την ασπαρτάμη δεν το συζητάω..... γράφει δοκίμια εκει πάνω!)
Το μόνο που με απασχολεί είναι πού θα φυλάω το γάλα στην Αθήνα μέχρι να έρθει το ψυγείο!! Γιατί καλά, εδω κάνει κρύο και το βγάζω στο μπαλκόνι, αλλά εκει;;
(ναι, ξέρω... για δες προβλήματα που έχει ο κόσμος... )
Μοναξιές...
Γιατί όταν είμαι μόνη μου τον σκέφτομαι πιο πολύ; Δε μπορώ να περιτριγυρίζομαι πάντα από ανθρώπους, ωστε να μην τον σκέφτομαι.... θέλω να'μαι χαρούμενη μόνη μου!
Τι θα γίνει μ'αυτην την κατάσταση;; Γιατί μου λείπει τόσο πολυ;; Ποτε θα τελειώνω μ'αυτο το μοιρολόι επιτέλους;
Ουφφφφφ.... έχει μια μερα χαρά θεού, που θα'πρεπε να εχω τη μουσική στη διαπασων και να τραγουδάω πάνω απ'τα πακέτα, και αντ'αυτού κάθομαι μ'ενα πλάκωμα στην καρδιά κι ένα κόμπο στο λαιμό.
Αι στο διάολο... ηλίθια είμαι.
Τι θα γίνει μ'αυτην την κατάσταση;; Γιατί μου λείπει τόσο πολυ;; Ποτε θα τελειώνω μ'αυτο το μοιρολόι επιτέλους;
Ουφφφφφ.... έχει μια μερα χαρά θεού, που θα'πρεπε να εχω τη μουσική στη διαπασων και να τραγουδάω πάνω απ'τα πακέτα, και αντ'αυτού κάθομαι μ'ενα πλάκωμα στην καρδιά κι ένα κόμπο στο λαιμό.
Αι στο διάολο... ηλίθια είμαι.
19/4/08
Demolition day....
Ξεμοντάρουμε σήμερα.... ντουλάπες, πάγκους, κρεβάτια..... Απίστευτο πόση σαβούρα μπορεί να μαζέψει κανείς... Τώρα εκτός απ' τα κουτιά, είμαι περιτριγυρισμένη και από κομμάτια επίπλων!
Σκέφτομαι τον εαυτό μου δυό μηνες πρίν με ένα παρέο, μια σκηνή στη μέση του πουθενά, ένα μπουκάλι νερό και.... αυτον. Και τα'χα όλα. Τίποτα δε μου'λειπε. Τώρα, περιτρυγυρισμένη από κούτες και πράγματα.... μου λείπουν πολλά... (το εξής ένα δηλαδή, αυτός, κι όλα όσα μου υποσχέθηκε.... κι όλα όσα μ'έκανε να νιώσω....)
Η ζωή προχωράει όμως... πάω για πακετάρισμα. Καλημέρα σας.
Σκέφτομαι τον εαυτό μου δυό μηνες πρίν με ένα παρέο, μια σκηνή στη μέση του πουθενά, ένα μπουκάλι νερό και.... αυτον. Και τα'χα όλα. Τίποτα δε μου'λειπε. Τώρα, περιτρυγυρισμένη από κούτες και πράγματα.... μου λείπουν πολλά... (το εξής ένα δηλαδή, αυτός, κι όλα όσα μου υποσχέθηκε.... κι όλα όσα μ'έκανε να νιώσω....)
Η ζωή προχωράει όμως... πάω για πακετάρισμα. Καλημέρα σας.
17/4/08
Quotes...
"Success is the ability to go from one failure to another with no loss of enthusiasm." - Winston Churchill
....
Πωπωωωωω.. τι μαλακίες γράφω.... δε μου βγαίνει καθόλου!!! Πραγματικά ελπιζω να βελτιωθώ, γιατι αλλιώς στον κάδο των απορριμάτων το βλέπω κι αυτό το blog!
Από την άλλη μεριά βέβαια, ποιός το χεζει αν βγει μάπα το καρπούζι;
Από την άλλη μεριά βέβαια, ποιός το χεζει αν βγει μάπα το καρπούζι;
Τι είναι όλα αυτά τα καινούρια που μας λες;
Δυο βασικα:
1. Γυρίζω στα πάτρια εδάφη μετά από πολλάααααα χρόνια εξω... Πέρασα καλά έξω... δεν έχω παράπονο.... γνώρισα ανθρώπους και πράγματα που αλλιώς δεν θα τα γνώριζα ποτέ.... αλλά θέλω κάτι πιο σταθερό τώρα.... να μην αλλάζουν οι ανθρωποι γύρω μου τόσο γρήγορα.... κι επίσης μου 'λειψε ο ήλιος... η θάλασσα.... οι άνθρωποι.... το χιούμορ το ελληνικό... το χάος.
2. Ο μεγάλος μου έρωτας δεν είναι στη ζωή μου πια.... προφανώς καταλάβατε ότι αυτό δεν ήταν δική μου απόφαση, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα και... προχωράμε ακάθεκτοι! (ή τουλάχιστον προσπαθούμε.... ή προσποιούμαστε....). Δύσκολο. Γιάτι υπάρχει πολλήηηηη αγάπη ακόμα... κι από τις δύο μεριές.... άλλα δε γίνεται να είμαστε μαζί (ή τουλάχιστον έτσι νομίζει αυτος...)... Οπότε βάζουμε την ουρά στα σκέλια, στεγνώνουμε τα δάκρυα (πωπω... πολύ προς σαπουνοπερα το παω...) και χαμογελάμε, ελπίζοντας οτι αργά ή γρήγορα θα το εννοούμε. Περισσοτερες λεπτομέρειες γι'αυτο εν καιρω....
Αυτά λοιπόν αλλάζουν....
Από την άλλη μεριά μενουν ίδια:
1. Εγώ. Καλώς ή κακώς, εγώ δεν αλλάζω.
2. Οι φίλοι μου (ανα τον κόσμο) κι η μαμά μου.
3. Η μαμά πατρίδα.
1. Γυρίζω στα πάτρια εδάφη μετά από πολλάααααα χρόνια εξω... Πέρασα καλά έξω... δεν έχω παράπονο.... γνώρισα ανθρώπους και πράγματα που αλλιώς δεν θα τα γνώριζα ποτέ.... αλλά θέλω κάτι πιο σταθερό τώρα.... να μην αλλάζουν οι ανθρωποι γύρω μου τόσο γρήγορα.... κι επίσης μου 'λειψε ο ήλιος... η θάλασσα.... οι άνθρωποι.... το χιούμορ το ελληνικό... το χάος.
2. Ο μεγάλος μου έρωτας δεν είναι στη ζωή μου πια.... προφανώς καταλάβατε ότι αυτό δεν ήταν δική μου απόφαση, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα και... προχωράμε ακάθεκτοι! (ή τουλάχιστον προσπαθούμε.... ή προσποιούμαστε....). Δύσκολο. Γιάτι υπάρχει πολλήηηηη αγάπη ακόμα... κι από τις δύο μεριές.... άλλα δε γίνεται να είμαστε μαζί (ή τουλάχιστον έτσι νομίζει αυτος...)... Οπότε βάζουμε την ουρά στα σκέλια, στεγνώνουμε τα δάκρυα (πωπω... πολύ προς σαπουνοπερα το παω...) και χαμογελάμε, ελπίζοντας οτι αργά ή γρήγορα θα το εννοούμε. Περισσοτερες λεπτομέρειες γι'αυτο εν καιρω....
Αυτά λοιπόν αλλάζουν....
Από την άλλη μεριά μενουν ίδια:
1. Εγώ. Καλώς ή κακώς, εγώ δεν αλλάζω.
2. Οι φίλοι μου (ανα τον κόσμο) κι η μαμά μου.
3. Η μαμά πατρίδα.
Πως από δω;
Τι έπαθα στα καλά του καθουμένου και θέλω και blog θα ρωτήσετε; Έλα ντε... δεν είναι το πρώτο όπως είπα.... έχω κι ένα άλλο, αλλά επειδή στερείται κάθε ίχνους αυτοεκτίμησης, το έχω κλειστό. Κι επίσης τέλειωσε η ιστορία η οποία το γέννησε, οπότε καιρός του ήταν να τελειώσει κι αυτό.... αλλά επειδή κάθε τέλος και αρχή, ξεκινάω τούτο δω.... με την ευχή να είναι:
1. Λιγότερο obsessive (το θέμα του προηγούμενου ήταν ένα και μοναδικό - ένας άντρας).
2. Εξίσου αυτοσαρκαστικό, άλλα λιγότερο ανασφαλές.
3. Λιγουλάκι ενδιαφέρον.... (κάτι σα σαπουνόπερα ένα πράμα... αυτό το είχε και το προηγούμενο).
4. Πολύ αισιόδοξο!
Αυτά προς το παρόν. Θα επανέλθω...
1. Λιγότερο obsessive (το θέμα του προηγούμενου ήταν ένα και μοναδικό - ένας άντρας).
2. Εξίσου αυτοσαρκαστικό, άλλα λιγότερο ανασφαλές.
3. Λιγουλάκι ενδιαφέρον.... (κάτι σα σαπουνόπερα ένα πράμα... αυτό το είχε και το προηγούμενο).
4. Πολύ αισιόδοξο!
Αυτά προς το παρόν. Θα επανέλθω...
Το πρώτο....
Καλά, δεν είναι το πρώτο μου post, αλλά τουλάχιστον είναι το πρώτο σ' αυτό το blog και επίσης το πρώτο μου στα ελληνικά! Άντε και να είμαστε όλοι καλά.... σιγά σιγά θα γεμίσει που θα πάει....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
