Τι είναι όλα αυτά τα καινούρια που μας λες;

Δυο βασικα:

1. Γυρίζω στα πάτρια εδάφη μετά από πολλάααααα χρόνια εξω... Πέρασα καλά έξω... δεν έχω παράπονο.... γνώρισα ανθρώπους και πράγματα που αλλιώς δεν θα τα γνώριζα ποτέ.... αλλά θέλω κάτι πιο σταθερό τώρα.... να μην αλλάζουν οι ανθρωποι γύρω μου τόσο γρήγορα.... κι επίσης μου 'λειψε ο ήλιος... η θάλασσα.... οι άνθρωποι.... το χιούμορ το ελληνικό... το χάος.

2. Ο μεγάλος μου έρωτας δεν είναι στη ζωή μου πια.... προφανώς καταλάβατε ότι αυτό δεν ήταν δική μου απόφαση, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα και... προχωράμε ακάθεκτοι! (ή τουλάχιστον προσπαθούμε.... ή προσποιούμαστε....). Δύσκολο. Γιάτι υπάρχει πολλήηηηη αγάπη ακόμα... κι από τις δύο μεριές.... άλλα δε γίνεται να είμαστε μαζί (ή τουλάχιστον έτσι νομίζει αυτος...)... Οπότε βάζουμε την ουρά στα σκέλια, στεγνώνουμε τα δάκρυα (πωπω... πολύ προς σαπουνοπερα το παω...) και χαμογελάμε, ελπίζοντας οτι αργά ή γρήγορα θα το εννοούμε. Περισσοτερες λεπτομέρειες γι'αυτο εν καιρω....

Αυτά λοιπόν αλλάζουν....


Από την άλλη μεριά μενουν ίδια:

1. Εγώ. Καλώς ή κακώς, εγώ δεν αλλάζω.
2. Οι φίλοι μου (ανα τον κόσμο) κι η μαμά μου.
3. Η μαμά πατρίδα.